هیچ چیزی ندارم برای گفتن

یکسال در غم تو گریستیم

روزنامه های امروز

عکس / صفحه اول امروز روزنامه ها، یکشنبه 4 دی، 25 دسامبر

میلاد مسیح (ع) مبارکباد

حضرت مسیح(ع)، پیامبری که لحظه‌ای در رسالت فراگیر خود در نجات بشر از گردابِ خود پرستی از پای ننشست و از آرمان خداپرستی دفاع کرد، میراثی مقدس و جاودانه در تاریخ بشر بنیاد نهاد.
قرآن در آیات بسیاری سیمای حقیقی حضرت مسیح را معرفی کرده و به رد پاره ای از اعتقادات نادرست مسیحیان درباره شخصیت ایشان می پردازد.
اولین آیه ای که می تواند به عنوان فصل الخطاب بین مسیحیان و مسلمین باشد آیه بشارت حضرت به آمدن پیامبر اسلام(ص) است. قرآن کریم، وی را مبشر خاتم الانبیاء می داند: «و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل من فرستاده خدا به سوی شما هستم درحالی که تصدیق کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده (تورات) می باشم و بشارت دهنده به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است هنگامی که او (احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: این سحری است آشکار». (صف . آیه 6)
بنابر این آیه، حضرت مسیح چند مطلب را برای قوم خود بازگو می کند: اولا من آخرین پیامبر خدا نیستم: ثانیاً بعد از من پیامبری خواهد آمد: ثالثاً اسم آن پیامبر احمد است. احترام و محبت مسلمانان نسبت به حضرت مسیح (ع) به عنوان یکی از پیامبران بزرگ الهی از قرآن و بسیاری روایتهای اسلامی سرچشمه گرفته است و در آیات قرآن که مسلمانان آن را عین کلام خداوند می‌دانند آمده است که مسیح به واسطه روح القدس تأیید شده و این امر نشانه‌ای برای جهانیان است. (آیه 87 سوره بقره)
طهارت و پاکی و تولد وی از مادری باکره را آیه 91 سوره انبیا با مضمون : «و به یاد آور زنى را که دامان خود را پاک نگه داشت و ما از روح خود در او دمیدیم و او و فرزندش (مسیح) را نشانه بزرگى براى جهانیان قرار دادیم»، مورد تصدیق قرار داده و آیه 47 سوره آل عمران با نقل قولی از حضرت مریم که پرسیده است «پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد، در حالى که انسانى مرا لمس نکرده است؟» بر همین مطلب تأکید دارد.
در قرآن مجید پنج بار از حواریون حضرت مسیح یاد شده، که دو مرتبه آن در سوره صف است. این تعبیر اشاره به دوازده نفر از یاران خاص حضرت مسیح است و واژه حور برای توصیف آنها مورد استفاده قرار گرفته چرا که آنها قلبی پاک و روحی با صفا داشتند و در شستشوی روح و جان خود و دیگران تلاش و کوشش می‌کردند و به همین جهت این واژه بر آنها اطلاق شده است. در آیه 136 سوره بقره آمده است: «بگوئید ما به خدا و به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط(نوادگان یعقوب) نازل گردید و آنچه به موسى و عیسى و پیامبران (دیگر) از طرف پروردگار داده شده ایمان آوردیم، میان هیچ یک از آنها(در این که حقند و مبعوث از جانب خداوند) فرقی نمی گذاریم و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم».
قرآن کریم، مسئله خلقت حضرت مسیح(ع) را با خلقت حضرت آدم یکسان می داند: «مثل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود موجودباش او هم فوراً موجود شد). (آل عمران.آیه 59)
نحوه آفرینش و خلقت حضرت توسط نیروی قدرتمند الهی به عنوان یک معجزه خداوند مطرح است و همین مسئله، قدر و منزلت وی را در پیشگاه الهی به خوبی بازگو می کند. خداوند می فرماید: «... مسیح، عیسی بن مریم فرستاده خدا و کلمه اوست که به مریم القا نموده و هم روحی از جانب اوست...» (نساء . آیه 171)
در جایی دیگر درباره شخصیت الهی حضرت عیسی(ع) مطلبی را بازگو می‌کند و نشان می‌دهد که آن مورد توجه و عنایات خاصه الهی و مورد تأیید خداوند و دارای مقام رفیع بوده است.
در مورد دیگر، فرشته الهی بر مادر حضرت نازل می شود و حضرت مریم‌(ع) را بشارت داده و می فرماید: «(به یاد آر) هنگامی را که فرشتگان گفتند: ای مریم همانا خداوند تو را به کلمه ای (وجود با عظمتی) از طرف خودش بشارت می دهد که نامش مسیح عیسی پسر مریم است که صاحب جلال و احترام در دنیا و آخرت و از مقربان (درگاه خدا) است.» (آل‌عمران. آیه 45) این آیه، نشان می دهد که حضرت، هم در دنیا آبرومند است و هم در آخرت؛ و همچنین جزء مقربان درگاه الهی است.
در سوره ای دیگر قرآن کریم می فرماید:«(به خاطر بیاور) هنگامی را که خداوند به عیسی بن مریم گفت: یاد کن نعمتی را که به تو و مادرت بخشیدم. زمانی که تو را با روح القدس تقویت کردم که در گاهواره و به هنگام بزرگی با مردم سخن می گفتی و هنگامی که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو آموختم و هنگامی که به فرمان من از گل چیزی به صورت پرنده می ساختی و در آن می دمیدی و به فرمان من پرنده ای می شد و کور مادرزاد و مبتلا به بیماری پیسی را به فرمان من شفا می دادی و مردگان را (نیز) به فرمان من زنده می کردی و هنگامی که بنی اسرائیل را از آسیب رساندن به تو بازداشتم در آن موقع که دلایل روشن برای آن ها آوردی، ولی جمعی از کافران آنها گفتند: اینها جز سحر آشکار نیست.» (مائده.آیه 110)
یکی از ویژگی های حضرت عیسی(ع)، بنده محض باری تعالی بودن است که خود آن حضرت به این مقام افتخار می کند.
علامه طباطبایی در ترجمه تفسیرالمیزان، ج2، ص158 دراین باره می نویسد:«قرآن کریم خاطر نشان ساخته که عیسی (ع) بنده خدا و فرستاده اوست و آنچه به وی نسبت می دادند، خود او ادعایش را نکرده و با مردم، جز به رسالت خود، سخن نگفته».
حضرت مسیح در رابطه با بنده بودن خود هیچگونه ابایی نداشته و به خاطر همین ویژگی به مقام قرب الهی رسیده است. «هرگز مسیح از این که بنده خدا باشد ابا و امتناع ندارد، و همه فرشتگان مقرّب نیز ابا ندارند،...» (نساء. آیه 172) بنابر این بارزترین ویژگی حضرت که قرآن کریم معرفی می کند مطیع محض الهی و در یک کلام، عبد بودن است.
منابع: باشگاه اندیشه، تبیا

صفحه اول امروز روزنامه ها، شنبه 3 دی، 24 دسلمبر

عکس/ صفحه اول امروز روزنامه ها، شنبه 3 دی، 24 دسلمبر